H λίστα με τους κορυφαίους καφέδες έχει φυσικά μεγάλη δόση… Ιταλίας, αλλά και η Ελλάδα δεν πάει καθόλου πίσω έχοντας μια πολύ αισθητή παρουσία δείχνοντας πως οι καφέδες που προτιμούν οι Έλληνες κάνουν… γκελ και στον υπόλοιπο κόσμο.
Το Taste Atlas, που είναι γνωστό για τις λίστες του σχετικά με το φαγητό, λόγω της Παγκόσμιας Ημέρας Καφέ του «τιμάται» την 1 Οκτωβρίου συγκέντρωσε τόσο τους δημοφιλέστερους, όσο και τους κορυφαίους καφέδες στον κόσμο. Υπενθυμίζεται πως οι συγκεκριμένες λίστες βασίζονται στις αξιολογήσεις του κοινού, με μια σειρά μηχανισμών που αναγνωρίζουν τους πραγματικούς χρήστες και αγνοούν τις αξιολογήσεις των bot, των εθνικιστών ή των πατριωτών και δίνουν πρόσθετη αξία στις αξιολογήσεις των χρηστών που το σύστημα αναγνωρίζει ως γνώστες.
Η ελληνική παρουσία στην κορυφαία 10άδα ξεκινάει από την θέση 7, στην οποία βρίσκεται ο Φραπέ με έδρα την Θεσσαλονίκη. Και γράφει το TasteAtlas «Αν και η λέξη φραπέ εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα, αυτή η ελληνική ποικιλία καφέ εφευρέθηκε το 1957. Φτιάχνεται συνδυάζοντας στιγμιαίο καφέ με νερό και πάγο. Ο συνδυασμός παρασκευάζεται συνήθως σε ένα σέικερ ή σε ένα μίξερ χειρός, έτσι ώστε όταν το ποτό χύνεται σε ένα ποτήρι, να εμφανίζεται ένας αφρώδης αφρός στην κορυφή.
Οι παραλλαγές μπορεί να περιλαμβάνουν γάλα ή γάλα εβαπορέ – οπότε συχνά αναφέρεται ως… φραπόγαλο- και το ποτό μπορεί να γλυκαθεί ανάλογα με τη γεύση. Παραδοσιακά, αυτός ο καφές σερβίρεται σε ψηλό ποτήρι και διατίθενται τρεις βαθμοί γλυκύτητας.
Άλλες ειδικές εκδοχές μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν κρεμώδη λικέρ ή παγωτό, ενώ μερικές φορές ο συνδυασμός μπορεί επίσης να αναμιχθεί με ένα κουτάλι. Η εφεύρεση του καφέ φραπέ συνδέεται συνήθως με έναν πρώην εργοδότη της Nescafé, τον Δημήτρη Βακόνδιο. Δημιούργησε το ποτό κατά λάθος στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όταν ήθελε να φτιάξει στιγμιαίο καφέ, αλλά δεν υπήρχε ζεστό νερό».
Στη συνέχεια, ο ελαφρώς παγωμένος καφές στραγγίζεται και χύνεται πάνω σε πάγο. Το ρόφημα γλυκαίνεται ανάλογα με τις προτιμήσεις, κάτι που πρέπει να γίνει πριν από την ανάμειξη. Ο espresso freddo έγινε δημοφιλής τη δεκαετία του 1990 και σήμερα αποτελεί βασικό κομμάτι της καθημερινότητας σε όλη τη χώρα», γράφει το Taste Atlas.
Όσον αφορά στις δύο κορυφαίες θέσεις, στο… δεύτερο σκαλί του «βάθρου» είναι ο κουβανέζικος εσπρέσο. «Ένας μοναδικός, προ-ζαχαρούχος τύπος εσπρέσο που προέρχεται από την Κούβα και είναι γνωστός ως café Cubano και συχνά αναφέρεται ως κουβανέζικος εσπρέσο, κουβανέζικος καφές, κουβανέζικο pull ή κουβανέζικο σφηνάκι. Αν και κατέχει μοναδικό καθεστώς στην Κούβα, όπου παραδοσιακά αποτελεί το βασικό κοινωνικό και πολιτιστικό ποτό, ο κουβανέζικος εσπρέσο είναι επίσης πολύ δημοφιλής και ευρέως διαθέσιμος σε όλη τη Λατινική Αμερική και τη Φλόριντα.
Αποτελείται από ένα σφηνάκι εσπρέσο που γλυκαίνεται με ζάχαρη ντεμεράρα κατά την παρασκευή του. Αυτή η ποικιλία εσπρέσο παρασκευάζεται με την παρασκευή των πιο σκούρων καβουρδισμένων καφέδων με ζάχαρη, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται ανοιχτό καφέ αφρός στην κορυφή του καφέ. Ο εσπρέσο κουβανέζικου τύπου θεωρείται ένα απογευματινό πρότυπο που συνήθως σερβίρεται μαζί με ένα ποτήρι νερό. Για μια αυθεντική κουβανέζικη εμπειρία, είναι καλύτερο να τον συνδυάσετε με ένα καλό κουβανέζικο πούρο.»
Στην κορυφή δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο πέρα από έναν ιταλικό καφέ. Πρόκειται για τον Espresso Ristretto που θεωρείται ο πιο αγαπημένος καφές στον κόσμο. «Το Ristretto, που στα ιταλικά σημαίνει περιορισμένος, είναι το μισό ενός μονού σφηνακιού εσπρέσο. Διαφέρει από έναν κανονικό εσπρέσο όχι μόνο στην ποσότητα του νερού που χρησιμοποιείται για την παρασκευή του, αλλά και στη γεύση, η οποία είναι λιγότερο πικρή από τον κανονικό εσπρέσο.
Όταν παρασκευάζεται σε μηχανή εσπρέσο, η κανονική ποσότητα λεπτόκοκκου καφέ εξάγεται με τη μισή ποσότητα νερού που χρησιμοποιείται για τον κλασικό εσπρέσο. Το αποτέλεσμα είναι ένα πιο συμπυκνωμένο ρόφημα με διαφορετική ισορροπία ενώσεων από ό,τι στον κλασικό εσπρέσο. Το χρώμα του ristretto θυμίζει μαύρη σοκολάτα, ενώ η κρέμα είναι πολύ πιο ανοιχτή από ό,τι στον κανονικό εσπρέσο. Το Ristretto σερβίρεται συνήθως σκέτο σε φλιτζάνι demitasse».